Jeszcze w październiku Hanna Gronkiewicz-Waltz obiecywała Warszawiakom, że na świąteczne zakupy pojadą drugą linią metra. Niestety, okazały się te zapewnienia być tylko i wyłącznie wyborczą kiełbasą – linia jest, stacje są, ale otwarcia nie będzie bo nie spełniają wymogów przeciwpożarowych, straż pożarna stanęła okoniem i nie przybiła właściwych pieczątek na odpowiednich dokumentach dopuszczających metro do użytku. Na zakupy mieszkańcy stolicy pojadą tramwajami tudzież autobusami a pod ziemią co najwyżej zorganizuje im się kolejny dzień pieszego pasażera.
No ale przecież nic się nie stało, świąt pani prezydent nie skonkretyzowała, może będzie to Wielkanoc, może majowy długi łykend, a może Boże Narodzenie 2033 roku. Ci, którzy dożyją, pojadą. Zgodnie z obietnicą. A reszta? No cóż, Hanna Gronkiewicz-Waltz na długość życia narodu wpływu nie ma. Za co wdzięczność się należy Najwyższemu bo strach pomyśleć co by mogła nawywijać przed wyborami albo z innych okazji takich jak, dla przykładu, święto pracowników Zakładu Utylizacji Staruszków...
Tak swoją drogą to chciałbym przypomnieć pani prezydent i wszystkim, którzy ją wybrali ze strachu przed czarnosecinną opozycją, że metro miało ruszyć przed mistrzostwami EURO 2012. Ponad dwa lata temu. I to nie straż pożarna zawiniła odmawiając postawienia pieczątek a zwykły bajzel toczący nasz kraj kochany pod rządami... tak, Platformy, ale wcześniej wszystkich partii i partyjek rządzących od '89 roku czyli w ciągu słynnych „dwudziestu pięciu lat wolności”. Warszawska kolej podziemna to tylko jeden z przykładów, w dodatku nie najważniejszy – każdy przy odrobinie wysiłku znajdzie dziesiątki podobnych. Wystarczy, że się rozejrzy zdjąwszy uprzednio z oczu końskie okulary. Bardzo polecam tą terapię, zwłaszcza, że przed nami kolejne wybory – najpierw prezydenckie a potem najważniejsze, parlamentarne. A przed nimi festiwal obietnic, których nikt nigdy nie ma zamiaru spełnić...
