Naszła mnie wielkopiątkowa refleksja przed Grobem Pańskim...
Ileż rzeczy robimy w życiu „na wszelki wypadek”... ubezpieczamy się, zakładamy kask jadąc na motorze, badamy się profilaktycznie, zapinamy pasy w samochodzie...
Robimy to regularnie, z przyzwyczajenia, i za każdym razem mamy nadzieję, że nie będzie nam to do niczego potrzebne, że dom nam się nie spali, że nie przyrżniemy nigdzie łbem, że żadne choróbsko nas nie toczy, że nie będziemy mieli wypadku...
Dlaczego zatem wielu z nas nie czuje potrzeby by uklęknąć pod figurą Ukrzyżowanego i oddać mu się w opiekę? Nawet jeżeli wątpi w Jego istnienie? Tak „na wszelki wypadek”, gdyby jednak miało się okazać, że to katole i mohery mają rację? Przecież konieczności wykupienia polisy OC praktycznie nikt nie kwestionuje choć wszyscy wierzą, że oni to na pewno żadnego wypadku nie spowodują...
